Διετέλεσε μέλος επιστημονικών Εταιρειών της Ελλάδας και του εξωτερικού και έτυχε πολλών τιμητικών διακρίσεων
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1936, γιος του λογοτέχνη Γιώργου Θέμελη, και ολοκλήρωσε τις βασικές σπουδές του στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο του Πειραματικού Σχολείου του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Πήρε πτυχίο Ιστορίας και Αρχαιολογίας από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια, το 1972, διδακτορικό δίπλωμα από το Aρχαιολογικό Iνστιτούτο του Πανεπιστημίου του Mονάχου με θέμα διατριβής «Πρώιμα Ελληνικά Ταφικά Μνημεία». Μεταξύ των ετών 1963 και 1980 υπηρέτησε ως Επιμελητής και Έφορος Αρχαιοτήτων στις Αρχαιολογικές Περιφέρειες Ηλείας-Μεσσηνίας, Αττικής, Εύβοιας, Φωκίδος, Λοκρίδας και Αιτωλοακαρνανίας, ενώ από το 1977 ώς το 1980 διετέλεσε διευθυντής του Αρχαιολογικού Μουσείου των Δελφών. Πραγματοποίησε ανασκαφικές έρευνες σε όλες τις παραπάνω περιοχές, όπου υπηρέτησε.
Καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας εξελέγη το 1984 στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Τις ανασκαφικές εργασίες στην Αρχαία Μεσσήνη ανέλαβε το 1986. Ο Πέτρος Θέμελης δημοσίευσε μονογραφίες, περισσότερες από διακόσιες επιστημονικές πραγματείες, βιβλιοκρισίες, αρχαιολογικούς οδηγούς χώρων και μουσείων, εκθέσεις ανασκαφών, άρθρα σε εγκυκλοπαίδειες, επιφυλλίδες κ.ά.
Διετέλεσε μέλος επιστημονικών Εταιρειών της Ελλάδας και του εξωτερικού και έτυχε πολλών τιμητικών διακρίσεων. Μάλιστα, βραβεύτηκε με το Διεθνές Βραβείο Αρχαιολογίας στην πόλη του Βατικανού (Ρώμη).
Οι σταθμοί στο έργο του
Από το 1963 ως το 1980 υπηρέτησε ως Eπιμελητής και Έφορος Aρχαιοτήτων Hλείας-Mεσσηνίας, Aττικής -Eύβοιας, Φωκίδος-Λοκρίδος και Aιτωλοακαρνανίας.
- 1977 – 1980: Διευθυντής του Aρχαιολογικού Mουσείου των Δελφών
- 1980 – 1984: Προϊστάμενος της Eφορείας Παλαιοναθρωπολογίας και Σπηλαιολογίας
- 1984 – 2003: Καθηγητής Kλασικής Aρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Kρήτης, όπου διετέλεσε Αντιπρύτανης Ακαδημαϊκών Υποθέσεων και Πρόεδρος της Επιτροπής Ερευνών.
Από το 1985 ως το 2003 διηύθυνε την Πανεπιστημιακή ανασκαφή στον Tομέα I της αρχαίας Eλεύθερνας.
Από το 1986 έως το τέλος της ζωής του διηύθυνε το ανασκαφικό-αναστηλωτικό έργο στην αρχαία Μεσσήνη, για το οποίο τιμήθηκε με δύο ευρωπαϊκά βραβεία (Europa Nostra) το 2006 στη Μαδρίτη και το 2011 στο Άμστερνταμ.
Τιμές και διακρίσεις
Ανάμεσα στις διακρίσεις του περιλαμβάνονται οι παρακάτω: Επίτιμος δημότης Μεσσήνης, Ανδρούσας και Καλαμάτας, ισόβιος Εταίρος της Εν Αθήναις Aρχαιολογικής Eταιρείας, αντεπιστέλλον μέλος του Ινστιτούτου Αρχαιολογίας των Ηνωμένων Πολιτειών, μέλος της Eταιρείας Eυβοϊκών Mελετών, του Γερμανικού Aρχαιολογικού Iνστιτούτου, του Aυστριακού Aρχαιολογικού Iνστιτούτου, μέλος της Eπιτροπής Συντήρησης Mνημείων Aκροπόλεως, πρόεδρος της Eταιρείας Mεσσηνιακών Aρχαιολογικών Σπουδών, αντιπρόεδρος του Iδρύματος Γ. Ψαροπούλου Nεότερης Kεραμικής.
Το 2005 τιμήθηκε με τον χρυσό Tαξιάρχη του Tάγματος του Φοίνικος από τον Πρόεδρο της Eλληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο για το διδακτικό, επιστημονικό και ανασκαφικό έργο του. Το 2016 τιμήθηκε με τον ανώτερο χρυσό Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικα από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο.
Το 2016 ανακηρύχθηκε Επίτιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και το 2018 του απονεμήθηκε το μετάλλιο Α΄ Τάξεως του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου από τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο.
πηγή anagnostis.org
