“Γιατί χωρίς αγώνα δεν υπάρχει δικαιοσύνη, κι αν η ψυχή μας δεν ανθίσει, δεν υπάρχει άνοιξη“
Η Πρωτομαγιά είναι μια μέρα με διπλό πρόσωπο — ένα πρόσωπο σκληρό, σμιλευμένο από αγώνες και ιδρώτα, κι ένα πρόσωπο τρυφερό, γεμάτο άρωμα από άνθη και ήχους από ξύπνημα της φύσης.
Στη μία της όψη, η Πρωτομαγιά είναι η παγκόσμια ημέρα των εργατών. Μνήμη και τιμή στους αγώνες για οκτάωρο, αξιοπρέπεια και ανθρώπινες συνθήκες εργασίας. Η σπίθα άναψε στο Σικάγο το 1886, όταν εργάτες βγήκαν στους δρόμους ζητώντας δικαιοσύνη και σεβασμό. Κάποιοι πλήρωσαν με το αίμα τους, και η ιστορία δεν τους ξέχασε. Από τότε, κάθε πρώτη του Μάη, οι πλατείες γεμίζουν με συνθήματα, πανό, φωνές — μια υπόμνηση ότι τα δικαιώματα δεν χαρίζονται, αλλά κατακτώνται.
Μα η Πρωτομαγιά δεν είναι μόνο αγώνας — είναι και γιορτή της φύσης. Έρχεται σαν χαμόγελο μετά από έναν μακρύ χειμώνα. Είναι η μέρα που πλέκονται στεφάνια από λουλούδια, που στολίζονται πόρτες και μπαλκόνια, που τα παιδιά τρέχουν στα λιβάδια και οι μυρωδιές γεμίζουν τον αέρα.
Ένα απομεινάρι από αρχαίες τελετές γονιμότητας, από τα Ανθεστήρια και τις Διονυσιακές γιορτές, μια σύνδεση με τη γη και τον αιώνιο κύκλο της ζωής.
Η Πρωτομαγιά, λοιπόν, δεν είναι απλά μια αργία. Είναι μια γέφυρα ανάμεσα στον άνθρωπο και τη φύση, στην εργασία και την ελευθερία, στο αίμα και στο άρωμα των λουλουδιών. Μας καλεί να θυμηθούμε και να τιμήσουμε, να αγωνιστούμε και να ανθίσουμε.
Γιατί χωρίς αγώνα δεν υπάρχει δικαιοσύνη, κι αν η ψυχή μας δεν ανθίζει, δεν υπάρχει άνοιξη.
