Κάθε 6 Αυγούστου, όταν η γιορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος πλησιάζει, το γραφικό ψαροχώρι της Μαραθόπολης – ή αλλιώς Μάραθος, όπως την αποκαλούν οι παλιοί – ντύνεται με τα καλά του. Ένα μικρό παραθαλάσσιο στολίδι της Τριφυλίας, στη δυτική άκρη της Μεσσηνίας, ζωντανεύει με τρόπο μοναδικό, συνδυάζοντας πίστη, παράδοση και αυθεντική ελληνική φιλοξενία.
Ο ήχος των κυμάτων που σκάει ήρεμα στις ψαρόβαρκες, τα χρώματα της θάλασσας που βάφονται με τις αποχρώσεις του δειλινού, και το καμπανάκι της εκκλησίας του Σωτήρος, που στέκεται αγέρωχο με θέα το Ιόνιο, σηματοδοτούν την αρχή της μεγάλης μέρας. Από νωρίς, ντόπιοι και επισκέπτες ανηφορίζουν στον μικρό λόφο του χωριού, για να ανάψουν ένα κερί και να προσευχηθούν. Η λειτουργία τελείται με κατάνυξη, πλημμυρισμένη από το φως του Αυγούστου και τις φωνές της χορωδίας που ψάλλει ύμνους για τη Μεταμόρφωση του Χριστού.
Μετά τη λειτουργία, όμως, η Μαραθόπολη ξέρει να τιμά και τη ζωή. Η αγορά και ο πεζόδρομος γεμίζουν κόσμο. Τα τραπεζάκια απλώνονται μέχρι τη θάλασσα. Τα τοπικά μαγαζιά και τα ουζερί σερβίρουν φρέσκα θαλασσινά, γαρίδες, μπαρμπούνια, χταπόδι ψητό, όλα συνοδευμένα με δροσερό κρασί ή ούζο. Η μουσική αρχίζει να ακούγεται – πότε παραδοσιακή, πότε λαϊκή – και το πανηγύρι ξεδιπλώνεται κάτω από τον έναστρο ουρανό.
Οι χοροί κρατούν ως αργά. Παλιοί φίλοι ανταμώνουν, οικογένειες με παιδιά γελούν και γιορτάζουν, τουρίστες παρατηρούν μαγεμένοι το σκηνικό, συμμετέχοντας με ενθουσιασμό. Είναι μια γιορτή που δεν είναι απλώς θρησκευτική· είναι συλλογική ανάσα, ευκαιρία να θυμηθούμε ποιοι είμαστε, από πού ερχόμαστε, και τι αξίζει να κρατήσουμε.
Η Μαραθόπολη αυτή τη μέρα δεν είναι απλώς ένα όμορφο ψαροχώρι. Είναι τόπος ιερός, ανθρώπινος, γιορτινός. Είναι ένα κομμάτι Ελλάδας που χτυπάει ακόμα με ρυθμό παράδοσης και καρδιά πίστης.
Και όπως κάθε Αύγουστο, η ευχή σιγοψιθυρίζεται από χείλη απλών ανθρώπων μπροστά στην εικόνα του Σωτήρος:
«Να μας σώζει, να μας φωτίζει, και του χρόνου με υγεία!»
