You are currently viewing Μέγας Κωνσταντίνος και Ελένη: Η ιστορία των Αγίων

Μέγας Κωνσταντίνος και Ελένη: Η ιστορία των Αγίων

Η εκκλησία μας γιορτάζει σήμερα τους Αγίους Κωνσταντίνο και Ελένη, που θεωρείται μια εκ των σημαντικοτέρων εορτών του Χριστιανισμού

Σήμερα είναι μια από τις μεγαλύτερες γιορτές της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ενώ πολλοί είναι εκείνοι που θα δεχτούν ευχές!

Κάθε χρόνο στις 21 Μαΐου η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Ρωμαίου αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Α’ του Μεγάλου και της μητέρας του Ελένης.

Τους ονομάζει Ισαποστόλους για τις μεγάλες υπηρεσίες που πρόσφεραν στον Χριστιανισμό, ενώ την ημέρα αυτή γιορτάζουν όσοι φέρουν το όνομα Κωνσταντίνος, Κωνσταντίνα, Ελένη και Έλενος.

Ποιοι είναι όμως οι Άγιοι Κωνσταντίνος και Ελένη που γιορτάζουν σήμερα;

Ο Κωνσταντίνος (272-337) βασίλεψε από το 306 έως τον θάνατό του. Με το διάταγμά του περί ανεξιθρησκείας (313) έπαψε τους διωγμούς κατά των χριστιανών, βοηθώντας έτσι την ακώλυτη άσκηση της λατρείας και την εξάπλωση της νέας θρησκείας.

Ο πατέρας του Κωνστάντιος, που καταγόταν από την Ιλλυρία, υπήρξε στρατηγός του ρωμαϊκού στρατού και ύστερα ανακηρύχτηκε αυτοκράτορας των δυτικών επαρχιών.

Η μητέρα του ήταν η Αγία Ελένη, με την οποία και συνεορτάζει. Όταν κοιμήθηκε ο Κωνστάντιος ο στρατός ανακήρυξε τον Κωνσταντίνο αυτοκράτορα των δυτικών επαρχιών, στις 25 Ιουλίου του 306, σε ηλικία 32 χρόνων.

Ο Κωνσταντίνος έκανε πρωτεύουσά του την Αρελάτη της Γαλλίας κι από εκεί διοικούσε τη Δύση. Στην Ανατολή, ο Γαλέριος Μαξιμιανός, ήθελε να εκθρονίσει τον Κωνσταντίνο και κίνησε εναντίον του.

Ο Κωνσταντίνος νίκησε, αλλά κι ο αυτοκράτορας στη Ρώμη, ο Μαξέντιος, άρχισε να συγκεντρώνει στρατεύματα για να κινηθεί εναντίον του Κωνσταντίνου, ο οποίος μόλις το έμαθε, ξεκίνησε πρώτος κι αφού πέρασε τις Άλπεις καταλαμβάνοντας μίαν προς μίαν όλες τις πόλεις, έφτασε μέχρι την Ρώμη. Έξω από την πόλη, όμως, αντιλήφθηκε ότι ο δικός του στρατός ωχριούσε μπροστά στα στρατεύματα του Μαξεντίου.

Ενώ ο Κωνσταντίνος λυπημένος και σχεδόν απογοητευμένος για τη σίγουρη ήττα του, σκεπτόταν τί μπορούσε να κάνει, βλέπει στον ουρανό, μέρα μεσημέρι, έναν φωτεινό Σταυρό καμωμένο από αστέρια και γύρω του γραμμένο στα Ελληνικά «Κωνσταντίνε εν τούτω νίκα».

Το βράδυ της ίδιας μέρας τού φανερώθηκε στον ύπνο του ο Δεσπότης μας Ιησούς Χριστός και του είπε:

Έγειρε και κατασκεύασον έναν Σταυρόν, καθώς αυτόν που είδες, βάσταζε δε αυτόν εις τους πολέμους μετά πίστεως, ίνα νικάς τους πολεμίους σου πάντοτε.

Αμέσως διέταξε να κατασκευάσουν έναν μεγάλο ξύλινο Σταυρό και στις 28 Οκτωβρίου του 312, η ακαταμάχητος δύναμη του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, νίκησε τον Μαξέντιο με τις αναρίθμητες στρατιές του.

Κωνσταντίνου και Ελένης: Σήμερα η μεγάλη γιορτή της Ορθοδοξίας, η ιστορία των Αγίων

Η εκκλησία μας γιορτάζει σήμερα τους Αγίους Κωνσταντίνο και Ελένη, που θεωρείται μια εκ των σημαντικοτέρων εορτών του Χριστιανισμού

Σήμερα είναι μια από τις μεγαλύτερες γιορτές της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ενώ πολλοί είναι εκείνοι που θα δεχτούν ευχές!

Κάθε χρόνο στις 21 Μαΐου η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του Ρωμαίου αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Α’ του Μεγάλου και της μητέρας του Ελένης.

Τους ονομάζει Ισαποστόλους για τις μεγάλες υπηρεσίες που πρόσφεραν στον Χριστιανισμό, ενώ την ημέρα αυτή γιορτάζουν όσοι φέρουν το όνομα Κωνσταντίνος, Κωνσταντίνα, Ελένη και Έλενος.

Ποιοι είναι όμως οι Άγιοι Κωνσταντίνος και Ελένη που γιορτάζουν σήμερα;

Ο Κωνσταντίνος (272-337) βασίλεψε από το 306 έως τον θάνατό του. Με το διάταγμά του περί ανεξιθρησκείας (313) έπαψε τους διωγμούς κατά των χριστιανών, βοηθώντας έτσι την ακώλυτη άσκηση της λατρείας και την εξάπλωση της νέας θρησκείας.

Ο πατέρας του Κωνστάντιος, που καταγόταν από την Ιλλυρία, υπήρξε στρατηγός του ρωμαϊκού στρατού και ύστερα ανακηρύχτηκε αυτοκράτορας των δυτικών επαρχιών.

Η μητέρα του ήταν η Αγία Ελένη, με την οποία και συνεορτάζει. Όταν κοιμήθηκε ο Κωνστάντιος ο στρατός ανακήρυξε τον Κωνσταντίνο αυτοκράτορα των δυτικών επαρχιών, στις 25 Ιουλίου του 306, σε ηλικία 32 χρόνων.

Ο Κωνσταντίνος έκανε πρωτεύουσά του την Αρελάτη της Γαλλίας κι από εκεί διοικούσε τη Δύση. Στην Ανατολή, ο Γαλέριος Μαξιμιανός, ήθελε να εκθρονίσει τον Κωνσταντίνο και κίνησε εναντίον του.

Ο Κωνσταντίνος νίκησε, αλλά κι ο αυτοκράτορας στη Ρώμη, ο Μαξέντιος, άρχισε να συγκεντρώνει στρατεύματα για να κινηθεί εναντίον του Κωνσταντίνου, ο οποίος μόλις το έμαθε, ξεκίνησε πρώτος κι αφού πέρασε τις Άλπεις καταλαμβάνοντας μίαν προς μίαν όλες τις πόλεις, έφτασε μέχρι την Ρώμη. Έξω από την πόλη, όμως, αντιλήφθηκε ότι ο δικός του στρατός ωχριούσε μπροστά στα στρατεύματα του Μαξεντίου.

Ενώ ο Κωνσταντίνος λυπημένος και σχεδόν απογοητευμένος για τη σίγουρη ήττα του, σκεπτόταν τί μπορούσε να κάνει, βλέπει στον ουρανό, μέρα μεσημέρι, έναν φωτεινό Σταυρό καμωμένο από αστέρια και γύρω του γραμμένο στα Ελληνικά «Κωνσταντίνε εν τούτω νίκα».

Το βράδυ της ίδιας μέρας τού φανερώθηκε στον ύπνο του ο Δεσπότης μας Ιησούς Χριστός και του είπε:

Έγειρε και κατασκεύασον έναν Σταυρόν, καθώς αυτόν που είδες, βάσταζε δε αυτόν εις τους πολέμους μετά πίστεως, ίνα νικάς τους πολεμίους σου πάντοτε.

Αμέσως διέταξε να κατασκευάσουν έναν μεγάλο ξύλινο Σταυρό και στις 28 Οκτωβρίου του 312, η ακαταμάχητος δύναμη του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού, νίκησε τον Μαξέντιο με τις αναρίθμητες στρατιές του.

Ποια ήταν η Αγία Ελένη

Η Αγία Ελένη ήταν η μητέρα του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Γεννήθηκε στο Δρέπανο της Βιθυνίας (Γιάλοβα Μ. Ασίας) στα μέσα του 3ου αιώνα μ.Χ. Είκοσι περίπου χρόνια μετά τη γέννησή της, η Ελένη γνωρίστηκε με τον Κωνστάντιο Χλωρό, αξιωματούχο της Αυτοκρατορίας, τον οποίο παντρέυτηκε το 270, με βάση πρόνοια ειδικού νόμου, ο οποίος επέτρεπε το γάμο αξιωματούχων με γυναίκες λαϊκής καταγωγής.

Ο Κωνστάντιος ήταν συγγενής του Κλαυδίου, ο οποίος βασίλευσε πριν από τον Διοκλητιανό και προσελήφθει στα ανάκτορα από τον Διοκλητιανό. Καρπός του γάμου της Ελένης και του Κωνστάντιου ήταν ο Κωνσταντίνος, ο μετέπειτα μονοκράτορας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, τον οποίο η Αγία Ελένη γέννησε στη Ναϊσσό της Μοισίας (Νίσσα Σερβίας).

Προκειμένου, όμως, ο Κωνστάντιος να προβιβαστεί από τον Διοκλητιανό σε Καίσαρα Γαλατίας, Ισπανίας και Βρεττανίας χώρισε την Αγία Ελένη και παντρεύτηκε την ανιψιά του Μαξιμιανού Θεοδώρα. Τότε, η Αγία Ελένη μαζί με τον Κωνσταντίνο παρέμειναν υπό φρούρηση του Διοκλητιανού και στη συνέχεια του Γαλέριου, για να μπορούν να ελέγχουν τον Κωνστάντιο.

Ωστόσο, η ανάληψη του Καισαρικού αξιώματος από τον Κωνστάντιο λειτούργησε ευνοϊκά για την Εκκλησία, αφού ακόμη και κατά την περίοδο των διωγμών, που εξαπέλυσε ο Διοκλητιανός, οι πιστοί σε αυτή την περιοχή δεν καταδιώχτηκαν.

Η Αγία Ελένη επανήλθε στη δημόσια ζωή κατά την ανάδειξη του Κωνσταντίνου σε Καίσαρα το 306, οπότε ο Κωνσταντίνος την έφερε κοντά του στα Τρέβηρα και ακολούθως την πήρε μαζί του στη Ρώμη, όταν επρόκειτο να ανακηρυχθεί σε Αύγουστο.

Η Αγία ανακηρύχθηκε σε Αυγούστα από τον Κωνσταντίνο, όταν αυτός παρέμεινε μονοκράτορας νικώντας τον Λικίνιο, ενώ στην πορεία λειτούργησε ως σύμβουλος και συνεργάτιδά του.

Αυτή η αγάπη και ο σεβασμός του Κωνσταντίνου προς την μητέρα του φάνηκε και με την ύψωση δύο στηλών στη μεγάλη πλατεία «Φόρος», η μία στο όνομα της Αγίας Ελένης και η άλλη στο όνομά του, και ανάμεσα τους ένας σταυρός, που έφερε την επιγραφή: «Εις Άγιος, εις Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού πατρός, Αμήν». Επίσης, για να την τιμήσει, έκοψε νομίσματα με τ» όνομα και τη μορφή της και μετονόμασε το Δρέπανο σε Ελενόπολη.

Ακόμη, μεταξύ άλλων, παραχώρησε στη μητέρα του το ανάκτορο στο Σεσσόριο του Λατερανού, όπου έκτισε μία εκκλησία, ώστε αυτή να μπορεί να επιτελεί φιλανθρωπικό και πνευματικό έργο.

Στη συνέχεια, η Αγία Ελένη, με τη συγκατάθεση του Κωνσταντίνου, ανάλαβε η ίδια την ευθύνη της ανοικοδόμησης ναών και το κτίσιμο νέων εκκλησιών και ευαγών ιδρυμάτων σε όλη την επικράτεια της Αυτοκρατορίας. Ο ιστορικός Ευσέβιος αναφέρει σχετικά: «Ελένη Αυγούστα…ευσεβούς τεκμήρια διαθέσεως ίδρυσε».

Πέραν όμως της ζωής και του έργου της Αγίας Ελένης στο πλευρό του γιού της, το πιο σημαντικό γεγονός που σφράγισε την ίδια ήταν η μετάβασή της στους Αγίους Τόπους.

Εκεί σύμφωνα με την Παράδοση, κατόπιν θεϊκού σημείου, βρήκε τον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό του Κυρίου το 326 μ.Χ. Όταν έφθασε στα Ιεροσόλυμα, λοιπόν, καθ’ υπόδειξη του Αγίου Κυριάκου, που ήταν Εβραίος και τότε λεγόταν Ιούδας, αλλά και με βάση μία παράδοση που έλεγε ότι μετά την Αποκαθήλωση ο Τίμιος Σταυρός πετάχθηκε σε λάκκο, κοντά στον Γολγοθά, άρχισε αμέσως τις σχετικές έρευνες.

Επειδή όμως επρόκειτο για υπέρογκη εργασία, οι έρευνες στράφηκαν στο μέρος εκείνο, όπου βλάστανε το λουλούδι βασιλικός, του οποίου η ευωδία ήταν έντονη. Ο χρονογράφος Γεώργιος μοναχός σημειώνει το γεγονός της ευρέσεως ως εξής:

Μαθών δε ο Επίσκοπος (Μακάριος), τα της Βασιλικής ελεύσεως…πάντας παρακάλεσε ησυχία να κάμουσι και σπουδαιοτέραν ευχήν υπέρ τούτου, στον Θεό προσέφερε… Τούτου δε γενομένου, ευθύς θεόθεν εδείχθη στον Επίσκοπο ο τόπος, όπου ο ακαθάρτου δαίμονος, ο ναός και το άγαλμα της Αφροδίτης υπήρχε.

Τότε η βασίλισσα, πλήθος πολύ τεχνιτών και εργατών συγκέντρωσε και εκ βάθρων το αισχρό οικοδόμημα κατέστρεψε. Τούτου δε γενομένου, ανεφάνη το θείον Μνήμα, ο τόπος του κρανίου και τρεις καταχωμένοι σταυροί…Αμηχανία και θλίψη κατέλαβε την Βασίλισσα, αφού κανείς δεν γνώριζε ποιός είναι ο Τίμιος Σταυρός.

Ο δε Επίσκοπος μετά πίστεως έλυσε την απορία. Γυναίκα άρρωστη, υπό πάντων απεγνωσμένη και τα λοίσθια πνέουσα, έφεραν μεταξύ των σταυρών…
Με τη σκιά του Τιμίου Σταυρού η ασθενούσα…ευθέως αναπήδησε, δοξάζουσα μετά μεγάλης φωνής τον Θεό. Η δε Βασίλισσα Ελένη, μετά χαράς μεγάλης παρέλαβε τον Σταυρό…και μέρος αυτού παρέδωσε στον Επίσκοπο της πόλεως
 (Γεώργιος Μοναχός, Περί της ευρέσεως του σταυρού, 110.620-621).

Επίσης, ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος αναφέρει ότι στον Γολγοθά βρέθηκαν τρεις σταυροί, από τους οποίους ο ένας διαγνώστηκε ότι ανήκει στον Ιησού Χριστό.

Το Συναξάρι της εορτής της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού αναφέρει: «διαπορούσης δε της Βασιλίσσης (δηλ. της Αγίας Ελένης), τίς αν είη ο του Κυρίου Σταυρός, διά της εις θανούσαν γυναίκα χήραν θαυματουργίας δείκνυται και ανέστη τη τούτου προσψαύσει• των δε λοιπών δύο σταυρών των Ληστών μηδέν εις τούτο ενδειξαμένων εις θαυματοποιΐας υπόδειγμα».

Μετά το σημείο αυτό η Αγία Ελένη αποφάσισε να οικοδομήσει επί τόπου το ναό της Αναστάσεως, ένα ακόμη ναό επάνω από το Σπήλαιο της Γεννήσεως στη Βηθλεέμ και άλλους δύο, ένα στο όρος της Αναλήψεως και ένα στο ορός Θαβώρ.

Κατόπιν, η Αγία Ελένη αναχώρησε για την Κωνσταντινούπολη, μεταφέροντας μαζί της τεμάχια του Τιμίου Ξύλου. Στην πορεία της πέρασε για δεύτερη ορά από την Κύπρο. Έτσι αποβιβάστηκε νότια του νησιού κοντά στο σημερινό Ζύγι. Η περιοχή στην οποία αποβιβάστηκε, υπήρχε ένα ποτάμι, το οποίο τότε ονομάστηκε βασιλοπόταμο, κοντά στο οποίο εναπόθεσε τους σταυρούς – κατά την παράδοση, επειδή οι τρεις σταυροί είχαν παραμείνει μαζί για πολλά χρόνια, τους αποσύνδεσε, έσμιξε τα ξύλα τους και τους ξαναέφτιαξε. Από το ξύλο του υποποδίου του σταυρού του Χριστού έφτιαξε, επίσης, ένα άλλο μικρό σταυρό.

Εκεί, εξαντλημένη καθώς ήταν, η ογδοντάχρονη Αγία, έγειρε για να ξεκουραστεί λίγο, ώστε να μπορέσει να συνεχίσει την πορεία της προς την Κωνσταντινούπολη. Σύμφωνα με την Παράδοση κατά τη διάρκεια του ύπνου της, ένας νέος με αγγελική μορφή της είπε: «Σεβαστή μου βασίλισσα, είμαι απεσταλμένος του Παναγάθου Θεού, για να σου εκφράσω το θέλημά Του.

Όπως εκεί στα Ιεροσόλυμα έκτισες ναούς, για να δοξάζεται και να υμνείται ο Θεός, έτσι κι εδώ, σε τούτο το νησί το ευλογημένο, πρέπει να πράξεις το ίδιο. Να κτίσεις κι εδώ ιερό ναό, τον οποίο μάλιστα να θεμελιώσεις με το Τίμιο Ξύλο, για να προσκυνείται και να δοξάζεται στους αιώνες ο Σταυρός του Κυρίου από τους κατοίκους αυτού του τόπου. Εδώ θα ζουν Χριστιανοί μέχρι τη συντέλεια του κόσμου».

Η Αγία όταν ξύπνησε, διέταξε αμέσως να γίνει όπως ο λαμπρός εκείνος νέος της υπέδειξε.

Ο ένας όμως από τους μεγάλους σταυρούς είχε εξαφανιστεί και εθεάθη στην κορυφή του βουνού Όλυμπος. Εκεί, λοιπόν, βρέθηκε το Τίμιο Ξύλο, το οποίο προς στιγμή είχε χαθεί. Τότε, η Αγία Ελένη με τους συνεργάτες της έκτισαν ναό τον οποίο εγκαινίασαν με το τίμιο Ξύλο και από τότε (327) το βουνό αυτό ονομάζεται Σταυροβούνι, όπου μέχρι σήμερα υπάρχει η ομώνυμη Ιερά Μονή.

Κατόπιν η Αγία αναχώρησε για την Βασιλεύουσα, όπου ο Κωνσταντίνος υποδέχθηκε τον Τίμιο Σταυρό, τους τέσσερις Ήλους (=καρφιά) και την μητέρα του με κάθε λαμπρότητα. Σημειώνουμε ότι απ’αυτούς τους τέσσερις Ήλους, οι δύο τοποθετήθηκαν στο Στέμμα, το οποίο φορούσε ο βασιλιάς Κωνσταντίνος.

πηγή dnews

Αφήστε μια απάντηση