Η Ελλάδα καίγεται από άκρη σε άκρη χωρίς κανένα επιτελικό σχέδιο, με απόγειο την Ρόδο η οποία σχεδόν 10 μέρες καίγεται ολοσχερώς
άρθρο του Γιάννη Λαμπίρη
Καθημερινά βλέπουμε εικόνες από τα μεγάλα κανάλια, κατοίκους πληγέντων περιοχών να τρέχουν μόνοι τους να σώσουν τις περιουσίες τους, ανθρώπινες ζωές, αλλά και ζώα. Όλοι με μια αποφασιστικότητα και έναν ηρωισμό που συγκινούν και ραγίζουν καρδιές.
Σε όλες τις περιπτώσεις , όταν ο “ενοχλητικός” δημοσιογράφος καταφέρνει να πλησιάσει κάποιο μαχόμενο (κυριολεκτικά) κάτοικο, η οργή και το μένος κατά της κυβέρνησης ξεχειλίζει και έχει πολλαπλούς αποδέκτες.
Η έλλειψη πραγματικού και αποτελεσματικού επιτελικού κράτους, αντιπυρικού σχεδιασμού, δασοπροστασίας, επαρκούς χρηματοδότησης για την πυροσβεστική υπηρεσία και τον επίγειο και εναέριο στόλο, ακόμα ένα καλοκαίρι, αφήνουν τη χώρα στο έλεος της πύρινης λαίλαπας.
Το μένος και η οργή του κόσμου, δεν είναι μόνο φετινό φαινόμενο. Τα ίδια συνέβησαν το περασμένο καλοκαίρι και το προηγούμενο και το πιο προηγούμενο όμως ο ελληνικός λαός, φιλοδώρησε την κυβέρνηση Μητσοτάκη, με ένα 40+ % τόσο τον Μάϊο όσο και τον Ιούνιο του 2023.
Προφανώς και δεν υπάρχει καμιά αμφισβήτηση των αποτελεσμάτων, ούτε είναι ώρα για αντιπολίτευση και κομματικά παιχνίδια, είναι όμως πάντα ώρα για κρητική. Κριτική αιχμηρή τόσο στην κυβέρνηση, όσο και στο εκλογικό σώμα, γιατί στην δημοκρατία, κανείς μας δεν είναι άμοιρος ευθυνών, ούτε κανενός έχει μεγαλύτερο βάρος η φωνή του από κάποιον άλλο.
Το μεγάλο δημοκρατικό στοίχημα όμως έρχεται στα τέλη του Οκτωβρίου. Εκεί που εκτός από τις δημοτικές εκλογές, που αν εξαιρέσει κανείς τα μεγάλα αστικά κέντρα, η αυτοδιοίκηση έχει έναν χαρακτήρα κοινωνικό περισσότερο από κομματικό, υπάρχουν και οι περιφερειακές εκλογές.
Οι υποψήφιοι περιφερειάρχες των 9 ενοτήτων της Ελλάδας, καλώς ή κακώς θα έχουν αμιγώς πολιτικό χαρακτήρα, αφού παντού θα δοθούν χρίσματα και στηρίξεις. Ας μην ξεχνάμε το πιο τρανό ίσως παράδειγμα που συνέβη στην δική μας περιφερειακή ενότητα, αυτήν της Πελοποννήσου.
Ο κύριος Νίκας εν μία νυκτί το 2019 κατάφερε να πάρει το δαχτυλίδι, να συσπειρώσει τον κομματικό μηχανισμό της Νέας Δημοκρατίας και να “στεφθεί” περιφερειάρχης Πελοποννήσου. Ενώ επίσης μέσα σε μία νύχτα, ο ίδιος μηχανισμός, τον “πέταξε σαν τη τρίχα από το ζυμάρι” και τον εξέθεσε ανεπανόρθωτα, αφού ο νυν περιφερειάρχης, είχε επιλέξει να φέρει προ τετελεσμένων γεγονότων τον πρωθυπουργό, ανακοινώνοντας εκ νέου υποψηφιότητα το βράδυ των εκλογών του Μαΐου. Υποψηφιότητα που αναγκάστηκε να πάρει πίσω, καταγγέλοντας μάλιστα πως έπεσε θύμα του συστήματος Σαμαρά στη Πελοπόννησο και της υποψηφιότητας του Δημήτρη Πτωχού.
Το σταυροδρόμι λοιπόν για τις περιφερειακές εκλογές του Οκτωβρίου είναι ένα και απλό. Είτε ο λαός, θα δώσει ένα σαφές μήνυμα στον Κυριάκο Μητσοτάκη, ότι δεν υπάρχουν λευκές επιταγές και ότι δεν λειτουργούν όλα τέλεια σε αυτή τη χώρα, όπως ο ίδιος θέλει να διατυμπανίζει καθημερινά, είτε θα του δώσει τουλάχιστον τις 8 από τις 9 περιφέρειες, ώστε ο χάρτης να γίνει πάλι μπλε, η παντοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας να συνεχιστεί και να μπορέσει να συνεχίσει απτόητη και ενδυναμωμένη την διακυβέρνηση της χώρας…. μιας χώρας που όλα βαίνουν καλώς.
