Το πλεονέκτημα του εκάστοτε εν ενεργεία δημάρχου, όταν θέλει να διεκδικήσει εκ νέου τα ηνία του δήμου είναι αδιαμφισβήτητο
Η μητέρα των μαχών, θα δωθεί στις 21 Μαΐου και φυσικά μιλάμε για τις εθνικές εκλογές, όπου θα κρίνουν το μέλλον της Ελλάδας, όμως οι τοπικές κοινωνίες, κακά τα ψέματα, ζουν έντονα τις αυτοδιοικητικές εκλογές που έρχονται τον Οκτώβριο του ’23.
Αυτό είναι ένα φυσιολογικό φαινόμενο, μιας και τα ψηφοδέλτια, κυρίως των δημοτικών παρατάξεων, αποτελούνται από την ραχοκοκαλιά της κοινωνίας και το “παιχνίδι” της διεκδίκησης ενός δυνατού ψηφοδελτίου, έχει ήδη ξεκινήσει για τα καλά.
Εδώ λοιπόν μπαίνει και το θέμα των εν ενεργεία αιρετών αρχόντων, οι οποίοι κακά τα ψέματα, ξεκινάνε πάντα σε άλλη βάση, τόσο στην στελέχωση της παράταξης από υποψηφίους, όσο και στην δεξαμενή των ψηφοφόρων που μπορούν να προσεγγίσουν.
Αυτό συμβαίνει, όπως εύκολα μπορεί να αντιληφθεί κανείς, για το εξής απλό λόγο που λέγεται, “διαχείριση της διοίκησης” και σε συνδιασμό με μια διοίκηση η οποία είναι άμεση προς την κοινωνία, τότε σίγουρα το πλεονέκτημα είναι υπέρ αυτού που μπορεί να τη διαχειριστεί.
Φυσικά, όσο και να αναλύουμε εμείς, είτε από εδώ, είτε από τις κοιτίδες πολιτικής ζύμωσης της αγοράς, όλους τους υποψηφίους μοιραία θα τους κρίνει το αποτέλεσμα.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι το καλοκαίρι πολιτικά, θα είναι “καυτό”
Γ.Λ
