Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Αντώνης Σαμαράς, έδειξαν Δημήτρη Πτωχό και ο λαός πρέπει πάλι να υπακούσει
Άρθρο του Γιάννη Λαμπίρη
Χθες το βράδυ στη Μεσσήνη, έγινε η φιέστα της παρουσίασης του υποψηφίου περιφερειάρχη Πελοποννήσου, με το χρίσμα της Νέας Δημοκρατίας, Δημήτρη Πτωχού.
Τον τελευταίο καιρό, δεχόμαστε ένα κύμα πληροφοριών από κάθε κατεύθυνση, για την ικανότητα, τις προδιαγραφές, την δημοφιλία και για τα ικανά στελέχη, που θα φέρει μαζί του ο νέος εκλεκτός της νέας δημοκρατίας για την περιφέρεια.
Κάπως έτσι βέβαια είχε γίνει και το 2019 με την περίπτωση του κύριου Παναγιώτη Νίκα, ο οποίος παρότι όχι και τόσο γνωστός τότε στο σύνολο της επικράτειας της Πελοποννήσου ( είχε διατελέσει επί σειρά ετών δήμαρχος Καλαμάτας, αλλά εκτός Μεσσηνίας προφανώς και δεν ήταν γνωστός στο ευρύ κοινό) , είχε δίπλα του την dream team της Νέας Δημοκρατίας και κατάφερε την δεύτερη Κυριακή, με τις ευλογίες βεβαίως και την άτυπη στήριξη του συνδυασμού του ΣΥΡΙΖΑ και του κυρίου Δέδε , να γίνει περιφερειάρχης Πελοποννήσου, κερδίζοντας στο νήμα τον Πέτρο Τατούλη.
Μάλιστα το τότε ρεπορτάζ έλεγε, πως με βαριά καρδιά είχε πειστεί ο πρώην πρωθυπουργός κύριος Αντώνης Σαμαράς, να στηριχθεί ο κύριος Νίκας, αφού ποτέ κατά το παρελθόν, οι σχέσεις τους δεν ήταν σχέσεις αγάπης και αυτό αποδείχθηκε και φέτος.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως ο απερχόμενος περιφερειάρχης, στην πρόσφατη συνέντευξη τύπου στην οποία έδωσε, έδειξε ως υπαίτιο του παραγκωνισμού του, το σύστημα Σαμαρά, όπως το ονόμασε.
Με την ίδια άνεση λοιπόν τώρα, οι ιθύνοντες νόες της νέας δημοκρατίας, που όπως φαίνεται ο λαός τους έχει παραδώσει ερήμην τα κλειδιά της εξουσίας του τόπου, αποφάσισαν πως η ιδανική λύση είναι ο κύριος Πτωχός.
Δεν έχει σημασία αν τον γνωρίζουμε, αν είναι ικανός, αν έχει προσφέρει στον τόπο, αν έχει ποτέ ασχοληθεί με την αυτοδιοίκηση. Για το σύνολο της Πελοποννήσου από αυτά που διαβάζουμε και ακούμε της τελευταίες μέρες, είναι η πιο ενδεδειγμένη λύση γιατί έτσι πρέπει!
Δυστυχώς ή ευτυχώς λοιπόν, αυτή είναι η μοίρα μας και όπως καταλαβαίνετε πρέπει να υπακούσουμε όλοι, άλλωστε… Όπου Πτωχός… Και η μοίρα του!
